پرنسس آنیتا

پارسال این موقع حتی تصورش رو هم نمی کردم که قراره سال بعد یه دختر ناز و دوست داشتنی داشته باشم. یعنی هیچ کدوم از اطرافیان که منو خوب می شناختن هم تصور نمی کردن. بعضی وقتا ساعتها بهت نگاه می کنم و با خودم فکر می کنم که این دختر منه. حتی اولاش همش فکر می کردم که تو مهمونی اومدنی خونه ما و به زودی قراره بری خونه خودت!!! پذیرفتن این موضوع که تو همون موجود کوچولویی هستی که 9 ماه تو شکمم بودی خیلی کار دشواری شده. احساس می کنم بابایی هم هنوز با وجودت کنار نیومده. مثلا وقتی کسی باهات حرف می زنه و می گه برو بغل مامانت شیر بخور. من تو فکر فرو می رم یعنی من مامان شدم. چقدر زود گذشت. 22 روزه تو قدم به خونه ما گذاشتی و خانواده ما بزرگتر شده ام...

...

وقتی یازده روزت بود تصمیم گرفتیم که تورو بذاریم پیش مامان بزرگ (مادر) و دوتایی بریم بیرون. من و بابایی رفتیم فرحزاد تا یه هوایی عوض کنیم و بابایی بعد از مدتها قلیون بکشه. کلا رفت و برگشتمون یک ساعت طول نکشید آخه من نگران تو بودم و همش با استرس نشسته بودم. وقتی برگشتیم مادر گفت که تو انقدر زور می زدی که رنگت کبود شده و خیلی ترسیده بودن. ماهم همون موقع بردیمت دکتر و دکتر گفت که طبیعیه و این دردهای کولیک به خاطر اینه که شیر رو با هوا می خوره و بعدش دلدرد می گیره. دکتر ازم خواست تا تورو بدیم بغلش که طریقه صحیح شیر دادن رو بهم بگه. دکتر تو رو تو بغلش نشوند و دکمه ی لباسش رو مثل سر سینه گرفت دستش. تو هم فکر کردی که می می تو دستشه و هی دهن...

الان که دارم این صفحه رو می نویسم تو بعد از 3 ساعت کلنجار رفتن بالاخره خوابت برد. بعضی وقتا واقعا تو نگه داشتنت مستاصل می شم پریشب تا صبح همش بیدار شدی و گریه می کردی که علتش دل دردت بود وقتی پیش دکتر بردیمت دکتر گفت طبیعی و از این بیشتر هم شاید بشه. وقتی اینجوری گریه می کنی دلم برات کباب می شه و هیچ کاری ازم برنمی آد. فقط به روز اول تولدت فکر می کنم که چقدر حالت خوب بود و احساس می کنم از امانتی که دستمه خوب مراقبت نکردم که الان دلدرد داری. دیروز من هر طرف می رفتم تو چشماتو با من می گردوندی و کلی باهم حال کردیم. امروز هم وقتی گذاشتمت جلوی تلویزیون و رفتم آشپزخونه تا غذا درست کنم تو تمام مدت چشمات رو به من دوخته بودی. تو خیلی خوب داری رش...

آخرین باری که رفتم پیش دکتر فهمیدم که وزن آنیتا  در حدود 2 کیلو و 600 که دکتر کلی دعوام کرد و گفت چرا خوب غذا نمی خوری برای همین هم هفته ی آخر فقط کله پاچه خوردم و پودری که دکتر بهم داده بود. از طرف دیگه چون بچه هنوز نچرخیده بود دکتر بهم گفت نمی تونی طبیعی زایمان کنی و یه وقت بهم داد برای سزارین روز 9 آذر اما قرار شد یه روز قبلش برم پیشش برای معاینه که اگه بچه چرخیده بود قرار سزارین رو کنسل کنیم و وایسیم تا هر وقت دردم گرفت طبیعی زایمان کنم. اما هفته ی آخر خودم حسابی خسته شده بودم. 5 آذر  نشستم کلی با آنیتا حرف زدم و بهش گفتم که من حاضرم و هروقت خواستی می تونی به دنیا بیای!!!!!!!!!!!!! بعد هم به همسری گفتم که نینی مون تا 2 روز دیگه به دن...

بعد از ۳۸ هفته انتظار مسافر کوچولوی ما زمینی شد و روح تازه‌ای به زندگی ما بخشید. فرشته‌ی کوچولوی من (آنیتا)، ۷ آذر ساعت ۱۱:۲۰ شب به دنیا اومد. سر فرصت خاطره روز زایمان رو خواهم نوشت. ...